تحلیل مدیریت مشارکتی محلات با تأکید بر نقش سرمایۀ اجتماعی (مطالعۀ موردی: ناحیۀ ۱، منطقۀ ۱۵ شهرداری تهران)

تحقیق حاضر با روشی توصیفی- تحلیلی متکی بر مطالعات کتابخانه ای و میدانی، مدیریت مشارکتی محلات با تأکید بر نقش سرمایۀ اجتماعی را در ناحیۀ یک شهرداری منطقۀ 15 تهران مطالعه کرده است. سه محلۀ شوش، کیانشهر شمالی و افسریۀ جنوبی به عنوان محلات نمونه انتخاب و سپس با فرمول نمونه گیری کوکران حجم نمونه 384 نفر برآورد شد. یافته های تحقیق نشان می دهد شهروندان نسبت به مدیریت مشارکتی محلات گرایش مثبت دارند؛ هر چند میزان این تمایل در بین محلات تحت مطالعه یکسان نیست و در محلۀ شوش بیشتر از دو محلۀ دیگر است. در این راستا نتایج آزمون تحلیل واریانس و توکی این تفاوت را به لحاظ آماری معنادار نشان می دهد. علاوه بر این، ارزیابی ها نشان می دهد سطح سرمایۀ اجتماعی در محلات تحت مطالعه مطلوب است. در این زمینه نیز تفاوت معناداری به لحاظ آماری بین محلات وجود دارد و محلۀ شوش از سرمایۀ اجتماعی بیشتری برخوردار است. نتیجۀ آزمون رگرسیون چندگانۀ توام نشان می دهد بین میزان سرمایۀ اجتماعی و میزان تمایل شهروندان به مدیریت مشارکتی محلات رابطۀ معنادار آماری وجود دارد و مؤلفه های سرمایۀ اجتماعی بر میزان تمایل شهروندان در مدیریت مشارکتی محلات مؤثرند. پژوهش حاضر نتیجه گیری می کند با افزایش میزان سرمایۀ اجتماعی در محلات شهری، میزان گرایش شهروندان به مدیریت مشارکتی محلات نیز بیشتر می شود. همچنین میزان تأثیرگذاری مؤلفه های سازندۀ سرمایۀ اجتماعی بر گرایش شهروندان به مدیریت مشارکتی محلات یکسان نیست و تأثیر گذاری مؤلفۀ عضویت در شبکه های اجتماعی بیشتر از دیگر مؤلفه ها است.